بررسی عملکرد بیومکانیکی دوی ۱۱۰ متر با مانع دوندگان نخبه سطوح ملّی نسبت به سطوح جهانی و المپیک

در طیّ دهه های اخیر، بهبود تکنیک اجرای مهارت تأثیر قابل توجّهی در دستیابی به رکوردهای شگفت انگیز داشته است. هدف این پژوهش، بررسی عملکرد بیومکانیکی دوی 110 متر با مانع دوندگان سطوح ملّی نسبت به سطوح جهانی و المپیک بوده است. بدین منظور شش دونده برتر شرکت کننده در مسابقات انتخابی تیم ملّی بزرگسالان با میانگین سن 25/2 ± 21 سال، وزن 4/1± 74 کیلوگرم و قد 5/4±9/184 سانتی متر و شش دونده برتر در مسابقات جهانی با میانگین سن 75/2±24 سال، وزن 23/3± 79 کیلوگرم و قد 8/3±4/185 سانتی متر و هم چنین شش دونده برتر در مسابقات المپیک با میانگین سن 90/2±24 سال، وزن 37/2±81 کیلوگرم و قد 4/3±1/185 سانتی متر با توجّه به رکوردهای آن ها انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. اطّلاعات خام مربوط به متغیّرهای پنجگانه تحقیق در هر سه گروه دونده به روش کاملاً مشابه از روی فیلم مسابقه و با استفاده از وسایل و روش های پیشرفته جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی بررسی شدند. نتایج نشان می دهد که میانگین متغیّرهای زمان تماس پا با زمین به هنگام تیک آف، زمان پرواز در گام عبور از مانع، جا به جایی افقی رأس مرکز ثقل بدن، جا به جایی فرود در دوندگان نخبه سطوح ملّی بالاتر و از سوی دیگر تغییرات سرعت افقی مرکز ثقل هنگام فرود در آن ها کمتر از دوندگان سطوح جهانی و المپیک بوده است.با این وجود، تغییرپذیری اندکی در عملکرد  بیومکانیکی دوندگان سطوح جهانی و المپیک مشاهده شد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت که احتمالاً عملکرد بیومکانیکی و تکنیکی بهتر در دوندگان سطوح جهانی و المپیک باعث کسب رکوردهای بهتر شده است.